بررسی موانع خصوصی‌سازی باشگاه‌های لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران

پژوهش حاضر که به شناسایی و رتبه­بندی موانع خصوصی­سازی باشگاه­های حرفه­ای فوتبال کشور در سال 1391-1390 پرداخته است، به لحاظ هدف، کاربردی می­باشد و ­در دو­ مرحله اجرا شده است؛ ­مرحلۀ اول به­صورت کیفی و اکتشافی و ­مرحلۀ دوم­ به­شکل توصیفی ـ پیمایشی­. مدیران­ عامل باشگاه­های فوتبال لیگ برتر و دستۀ یک، رؤسای کمیته­های مختلف فدراسیون فوتبال ومسئولین هیأت­های فوتبال استان­ها، اساتید مدیریت ورزشی و برخی از اساتید علوم اجتماعی، مدیریت و اقتصاد که با مسائل باشگاه­های حرفه­ای فوتبال آشنایی دارند، خبرنگاران فوتبال­نویس که با مسائل خصوصی­سازی آشنا می­باشند و نیز برخی از صاحب­نظران فوتبال و خصوصی­سازی (173N=) به­­عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب گردیدند (روش سرشماری). گردآوری اطلاعات به دو صورت مصاحبه و به شیوه میدانی، با استفاده از پرسشنامه انجام شد که روایی آن توسط اساتید و خبرگان تأیید شده و پایایی آن، به روش آلفای کرونباخ 86/0 به دست آمد. به منظور رتبه­بندی موانع کلی از روش ای. اچ. پی  با استفاده از نرم­افزار اکسپرت چویس 2000 و همچنین از آزمون فریدمن به منظور رتبه­بندی کلی و  زیر مجموعه­های هر یک از موانع با استفاده از نرم­افزار اس.پی.اس.اس نسخه 19 انجام گردید. نتایج رتبه­بندی موانع با استفاده از تکنیک ای. اچ. پی نشان می­دهد که موانع اقتصادی، سیاسی ـ حقوقی، مدیریتی و فرهنگی ـ اجتماعی به­ترتیب مهم­ترین موانع برای خصوصی­سازی لیگ حرفه­ای فوتبال کشور می­باشند.